สยามรัฐ ฉบับวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2560
edusiamrath@gmail.com
“ไม่ต้องท้อ ไม่ต้องเอาตนเองไปเปรียบกับใครทำทุกอย่างที่ตั้งเป้าหมายไว้ เมื่อมีอุปสรรคระหว่างเดิน นั่งพัก หายเหนื่อยแล้วเดินต่อ”
นี่คือหลักคิดของ “จิณจุฑา จุ่นวาที” หรือจ๊ะจ๋า นักศึกษาพิการที่ป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ อาศัยวีลแชร์นำทางมาตั้งแต่ 10 ขวบ เวลานี้เธอกำลังศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะบริหารธุรกิจ สาขาวิชาการตลาด มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล(มทร.)ธัญบุรี กว่าจะฟันฝ่ามาถึงวันนี้ได้ยากลำบากไม่น้อย
“จ๊ะจ๋า” เล่าเรื่องของเธอให้ฟังว่า
“เกิดมาเป็นโรคกระดูกเปราะหักง่าย เรียกว่าพิการแต่กำเนิดพ่อแม่ทอดทิ้งไปตั้งแต่แรก มีชีวิตรอดมาได้ด้วยสองมือของหมอนวดแผนไทย “ขนิษฐา เมือบศรี” ซึ่งเป็นแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูกันมาตอน 5 ขวบ แม่พาไปสมัครเรียน แต่ไม่มีโรงเรียนไหนรับเข้าเรียนจนกระทั่งโรงเรียนมีนประสาทวิทยา เข้ารับเรียน ป.1 เรียนได้ 1 เดือน เกิดอุบัติเหตุ จึงต้องย้ายมาโรงเรียนทองสัมฤทธิ์ 1 เดือน แต่ด้วยความไกลบ้าน ตอนนั้นอาศัยอยู่บ้านนักกีฬา บางกะปิ กับญาติของแม่ จึงต้องย้ายมาเรียนโรงเรียนสุเหร่าทับช้าง ตอน ป.1 …เป็นเด็ก ป.1 ที่ต้องย้ายโรงเรียนถึง 3 แห่ง เรียนอยู่ที่โรงเรียนสุเหร่าทับช้าง ถึงชั้น ป.3 ก็ต้องย้ายที่เรียนอีก เพราะแม่อยากให้ลูกสะดวกสบาย จึงหาโรงเรียนให้ใหม่ ก็มาได้โรงเรียนศรีสังวาลย์ของมูลนิธิอนุเคราะห์คนพิการในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ที่ อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี เรียนจนจบม.3 ซึ่งตลอดเวลานั้น แม่มาเช่าหอพักติดโรงเรียน เพื่อจะได้ดูแลใกล้ๆ
หลังจากเรียนจบชั้น ม.3 จึงเข้าเรียนที่โรงเรียนปากเกร็ด (อยากเรียนรวมกับเพื่อนปกติ) โชคดีที่ได้เพื่อนๆ และคุณครูช่วยดูแลจนจบชั้น ม.6 และสอบตรงเข้าศึกษาต่อที่มทร.ธัญบุรี
…ตอนแรกอยากเรียนสื่อสารมวลชนอยากเป็นนักข่าว เพราะมีความใฝ่ฝัน เมื่อตอน 5 ขวบมีโอกาสออกรายการเจาะใจ จนมีผู้อุปถัมภ์ คือคุณสุภา ผึ้งสุข เป็นฝ่ายกฎหมายของบริษัท จอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน ได้เห็นการทำงานของสื่อมวลชนได้เห็นเครื่องมืออุปกรณ์ ก็อยากทำงานสายงานนี้และอยากเป็น “นักข่าว” มาก แต่ด้วยร่างกายไม่อำนวยในสายวิชาชีพนี้ ก็เลยเลือกเรียนในสิ่งที่ตนเองชอบ “สาขาการตลาด” ส่วนตัวชอบการพูดการแสดงออกชอบพูดคุยกับผู้คน และมองในเรื่องของการประกอบอาชีพในอนาคตมีช่องทางในการประกอบอาชีพหลากหลายอาชีพ อย่างน้อยถ้ามีความรู้ทางด้านการตลาด ช่องทางในการทำงานน่าจะหลากหลาย”
“จ๊ะจ๋า” เล่าด้วยว่า เพราะคำพูดของครูท่านหนึ่งที่พูดกับเธอว่า “อย่างมากหนูก็ได้แค่ขายลอตเตอรี่” กลายเป็นแรงผลักดันให้ต้องสู้ สู้กับโรคร้าย และสู้กับชะตาชีวิตอย่างเข้มแข็ง
กล่าวถึง “โรคกระดูกเปราะ” นั้นต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เนื่องจากกระดูกจะหักและคดง้อได้ง่าย
จากโรคดังกล่าวทำให้ “จ๊ะจ๋า” ต้องผ่าตัดปีละครั้ง “ผ่าจนชิน” จ๊ะจ๋า บอกว่านับได้24 ครั้งแล้ว และได้กำลังใจจากคนสำคัญนั่นคือแม่
ในความโชคร้ายที่ตนเองเกิดมาแบบนี้ยังมีความโชคดีที่ได้รับคือ ความรักของแม่
สาวหัวใจแกร่งคนนี้บอกว่า ชีวิตของเธอกับแม่ลำบากกันมาก อดมื้อกินมื้อมานานเท่าไหร่มีแค่สองคนที่รู้ กว่า 22 ปี ที่แม่ยึดอาชีพหมอนวดแผนโบราณหาเลี้ยงเธอมาไม่มีวันลืม ภาพตอนเด็กเวลาแม่ไปนวดที่ไหน เธอจะไปด้วย จะมีสมุดวาดรูปเล่มหนึ่งเอาไว้วาดเล่น จะได้ไม่กวนแม่ตอนทำงาน ตอนนี้แม่เลิกอาชีพหมอนวดแผนโบราณแล้ว เธอกับแม่…ผันมาขายของกระเป๋าเอกสาร กระเป๋าใส่ของ ที่ตลาดนัด Rmutt walking street ขายทุกวันอังคาร-พฤหัสบดี ตั้งแต่ 4 โมงเย็นเป็นต้นไป และเพราะเรียนการตลาด ก็ยังมีช่องทางค้าขายผ่านทวิตเตอร์ @Thejajahshop อีกด้วย”วันนี้กำลังจะจบปริญญาแล้ว แม่พาหนูมาไกลมากๆ แต่จากนี้…ชีวิตใหม่ของเราเพิ่งเริ่มต้นขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จะเจ็บ จะป่วยจะเหนื่อย ก็พร้อมรับมือทุกอย่างแค่มี “แม่” และทุกคนเป็นกำลังใจ”
ในเดือนพ.ย. ปี 2560 นี้ จ๊ะจ๋า-จิณจุฑา จุ่นวาที จะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร จากพระหัตถ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารีเป็นความภูมิใจแก่ “แม่” เป็นปริญญาบัตรใบแรกของครอบครัว และเป็นรางวัลชีวิตของเธอ..ผู้ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตา
C-170317021052
